Verzuring wordt, als stimuleringsmaatregel voor olie- en gasvelden, veel toegepast in carbonaat- en zandsteenformaties. Bij conventionele verzuringsoperaties doen zich vaak fenomenen voor zoals een hoog zuurverlies, een snelle reactiesnelheid van zuurgesteente en ernstige corrosie van ondergrondse pijpkolommen, waardoor schade nabij de boorput alleen kan worden geëlimineerd en het moeilijk is om effectieve resultaten te bereiken voor diepe verzuring. . Zuur met langzame afgifte kan de reactiesnelheid van zuurgesteente effectief verminderen, de zuurafgifteafstand vergroten, effectief een diepe verzuring van de formatie bereiken en de olie- en gasproductie verhogen.
Het belangrijkste reactieproces van verzuring omvat: 1) de productie van actieve H+ in de vloeibare fase; 2) De diffusie van actieve H+naar het rotsoppervlak; 3) H+reageert met het gesteenteoppervlak. Als een stap van de reactie in het bovenstaande proces kan worden vertraagd, kan deze de reactiesnelheid van het zuur effectief vertragen, de werkingstijd van het actieve zuur verlengen en zo het doel van langzame zuurafgifte bereiken. Het mechanisme voor langdurige afgifte van autogene zuren wordt bereikt door de productie van actieve stoffen te controleren. De snelheid van H+, het langzame afgiftemechanisme van verdikkend zuur en omhullend zuur, is bedoeld om de diffusiesnelheid van H+ te regelen, en de langzame afgifte van schuimzuur en geëmulgeerd zuur wordt bereikt door de reactiesnelheid van actief H+ en het gesteenteoppervlak te regelen.
Posttijd: 19 oktober 2023